Urritasunak eta ezgaitasunak eragina al dute, nahitaez, pertsonaren garapen sozioafektiboan? Pertsona bakoitzaren bizitzan, egoera guztiak funtsezkoak dira, eta eragina dute garapenean eta nortasunean.
Ez da gauza bera, altua izatea eta txikia izatea, polita izatea eta itsusia izatea, adimen-gaitasun handia izatea eta adimen-zailtasunak izatea. Eta ez da gauzabera, seme bakarra izatea eta anai-arrebak izatea, edota lau anaia-arrebatako nagusia izatea eta etxeko txikiena izatea.
Halaber, ez da gauza bera langile-auzoan bizitzea eta baserrian bizitzea, ikastetxean ikastea eta egoitzaren batean barneko-ikasle izatea, aitona-amonak izatea edo zorte hori ez izatea.
Hortaz, ezgaitasuna edo urritasuna izatea, pertsonaren bizitzan eta garapen sozioafektiboan eragina duen aipatutako egoera horietako beste bat da (garrantzitsua gainera). Urritasunak eta ezgaitasunak eragina dute familiaren bizimoduan ere. Familiaren bizimoduaren eta zailtasunari eta aldaketari aurre egiteko duen ahalmenaren arabera, urritasuna duen haurrak osasuntsuago edo mintsuago biziko du arazoa. Seme-alaben urritasuna onartzeko gauza diren familiek, arazoarengatik blokeatuta gelditzen diren familiek baino denbora gehiago erabiliko dute eta ahalegin handiagoak egingo dituzte, haurrari behar duena emateko. Beraz, familiaren bizimoduak ere eragina du urritasuna edo ezgaitasuna duen haurraren garapen sozioafektiboan. Hortaz, badirudi, alderdi horiek guztiak eta beste askok eragina dutela pertsonaren bizitzan eta bizitza horren garapenean.
Beraz, hasieran, urritasunak eta ezgaitasunak garapen sozioafektiboarekin zerikusia dutela esan daiteke.
Hona hemen interesgune batzuen linka:
Ikerketa:
